Bir çoğumuzun içinde ne yaşarsak yaşayalım ufacık da olsa kalan bir şey vardır.Bu kalan küçük şey insanı hayata bağlar.Birkaç nefes daha zorlar yaşamaya.Küçüktür ama hiç tükenmez.Başta büyüktür evet kocamandır umutlar zamanla insanlar küçültürler onu kendi içlerinde...''Hadi bakalım her şeyde hep bir umut vardır''derler ama bir çoğu yine karamsardır ve yine inanmaz buna.
Kimiler birilerinin kucağında bulur umudu birilerinin kokusunda...Kimileri ise umudu şarkılarda ararlar.Şarkıyla yatarlar şarkıyla kalkarlar şarkıyla düşünürler ve en önemli yine aynı şarkıyla ağlarlar...
Dedim ya umut hayata bağlar insanı.En vazgeçtiği zamanda bile içindeki o ses seslenir insana ''HALA BİR UMUT VAR''
Kimileri çocuklarına koyarlar bir kimlik bir isim olarak bu Umut denen kelimeyi...Çocuklar umuttur,mutluluktur.Kirlenmez onlar günahsızdırlar.En büyük umut çocuklardır.Hayalleri vardır onların hiç kirlenmemiş hayalleri.Balonlar,arabalar,bebekler...En büyük hayalleri büyüyüp babaları,anneleri gibi olmaktır onların
İnsanlar büyüdükçe umutları küçülür.İnsan büyür beklentiler artar ama umut küçülür.Bir çocuğa baban gelip sana şeker alacak dersen inanır.İçinde bir umut vardır babası gelecektir ve ona şeker alacaktır o çocuk buna inanır.Daha büyük birine aynısını söylerseniz muhtemelen size güler
Gelin küçültmeyin umutları.Siz büyüyün ama umutlarınız küçülmesin.HALA BİR UMUT VAR :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder